Kleur als boodschapper
Als we naar verhalende kunst kijken, vertelt de afbeelding meestal het verhaal. Maar dat kan ook heel anders. De Franse kunstenaar Émile Bernard (1868-1941) was schrijver, maar ook schilder. In beide disciplines wilde hij iets bijzonders vertellen. Dat deed hij met woorden, maar ook met kleur. Beide kregen van hem een symbolische lading. Op die manier kon je het onzegbare en onzichtbare uitbeelden. Dat is de kern van het Symbolisme waarin al het gewone iets bijzonders krijgt. Schilderen naar de waarneming is dan een kwestie van intuïtie en verbeeldingskracht.
Kleur speelde bij symbolistische kunstenaars als Paul Gauguin, Vincent van Gogh en Émile Bernard een sleutelrol.

Émile Bernard wilde het verhaal van zijn gevoelens kwijt, zijn ideeën over de natuur, de liefde, het geloof. Kleuren boden hem de mogelijkheid om droomwerelden en religieuze landschappen te schilderen. Zijn zuster Madeleine, op wie hij stiekem verliefd was, was voor hem de verpersoonlijking van dat alles. Hij heeft haar dan ook vaak geschilderd. Zijn mensfiguren, stillevens en landschappen zijn bij hem geschilderde visioenen. Kleur spreekt daarin een mysterieuze maar verstaanbare taal. En het werkt. Als je naar zijn schilderijen kijkt, voel je iets van de diepere, lome en droomachtige betekenis die zijn kleuren oproepen.

Wij zijn zo’n manier van schilderen over het algemeen niet gewend. Maar tijdens de vijfdelige lessencyclus Schilderen als Émile Bernard die Liesbeth Honders vanaf 10 september geeft, leren we toch een beetje op die manier schilderen.
Wat wil je met een kleur uitdrukken, wat wil je met de gekozen combinatie van kleuren oproepen? Een spannende Special die je even uit je vaste gewoontes haalt en een andere mogelijkheid van met kunst bezig zijn biedt.
Gedurende de eerste les geeft Eric Bos een lezing over Émile Bernard en zijn manier van werken.